Vriendinnen dineetje

Vorige maand ben ik 56 geworden en ik heb het afgelopen zaterdag gevierd. Sinds mijn 40e geef ik een feestje of eigenlijk een dineetje voor mijn vriendinnen. En dat is altijd zó gezellig! Komt omdat ik zulke heerlijke vriendinnen heb natuurlijk. Ik heb dit keer geprobeerd van alles te fotograferen, maar ben ook van alles vergeten. Druk druk druk!  Maar we beginnen bij het begin. Ik ging gevulde courgettes maken en wilde eerst de courgettes mooi fotograferen.

De pompoen ging in de oven en daarna in een salade met kerstomaatjes, avocado, mozzarella, basilicum, olie en balsamico. Uit het kookboek The Forest Feast.

 

De courgettes heb ik uitgehold en dat gaat het makkelijkste met een meloenuithollertje of hoe je dat ook noemt. Dan bak je ui, knoflook, spaanse peper en de courgette uitholsels en dat laat je daarna uitlekken. Dan mengen met ricotta en mascarpone (kan ook met geitenkaas of hüttekäse) en kruiderij en het hele zwikje terug in de courgettes en dan een half uur in de oven op 200 graden. Ik had de topjes bewaard van de courgettes en heb ze er tot slot weer op gezet. Ben alleen vergeten er een foto van te nemen.

Die twee vooraan heb ik zonder kaas gevuld omdat er een veganistische vriendin tussen zit en een die geen kaas eet. Eigenlijk aten er twee geen kaas, maar die ene was ik vergeten (niet vergeten uit te nodigen hoor) en dat leverde me wel strafpunten op. Ook in de borrelhapjes zat vaak kaas.....ik hoop dat ze nog wil komen volgend jaar......... 

De brownies staan klaar, maar er was ook tiramisu, chocolaatjes, slagroom, die kleine chocolade nootjesdingen en eigenlijk ook nog Ben&Jerries chocolade ijs, maar dat heb ik maar niet neergezet want dat werd véél te veel. Nu moet ik dat zelf nog opeten.Wat een probleem zeg.

Als voorgerecht had ik opgesneden vijgen met een beetje verkruimelde fèta erop en een scheutje honing. Ook uit The Forest Feast. Zie jij er een foto van? Ik niet.

Een van de borrelhapjes was knoflookgarnalen van de visboer, héél lekker, in deze kleine borrelglaasjes. De glaasjes zijn van mijn overleden vriendin Joke die ze kocht op brocantes in Frankrijk. Hier staan de glaasjes klaar en het zag er héél leuk uit met de garnalen. De prikkertjes zie je achteraan liggen en komen van Dille en Kamille. Zijn ze niet schattig? Ik weet zeker dat Joke dit heel leuk zou vinden, want ze was zelf ook erg van het koken en gasten ontvangen en verwennen.

Het koken vind ik altijd heerlijk om te doen, maar de tafel dekken en servies uitzoeken is echt het hoogtepunt van de voorpret voor me. Ik ga dan voor de kast staan en kijk, hier kan ik uit kiezen.

Ja, ik weet het, ik heb nogal wat. Ik ben dol op servies. Niet alles van hetzelfde maar wel bij elkaar passend. Ook de wijnglazen zijn allemaal anders. Die heb ik een keer als cadeautje gevraagd op een verjaardag. Ik was namelijk in een restaurant geweest in Amsterdam waar ze bij de openingsreceptie aan iedereen servies hadden gevraagd en zij hadden dus een allegaartje van servies en dat stond toch leuk! Ik heb toen aan iedere vriendin een wijnglas gevraagd voor mijn verjaardag en nu heb ik een zeer gevarieerde collectie.

Deze coupes komen uit Brussel uit een servieswinkel waar je betaalt per gewicht. Ieder jaar komen ze weer van pas.

 Het huis aankleden vind ik hartstikke leuk om te doen. Hier liggen de lichtjes klaar en de kaarsen.
Zijn die kleuren niet prachtig bij elkaar?

De waxinelichtjes staan op spiegels en dat geeft een heel leuk effect. Gewoon spiegels van de bouwmarkt.  

 Deze ballonnen zijn van Rice. Die hebben spullen waar je meteen vrolijk van wordt.

Overal lichtjes gehangen. In het Indiaraam van de keuken. 

 Ik had voor iedereen een kaart gekocht, passend bij de persoon en wat liefs achterop geschreven. De kaarten legde ik op de borden neer en dan ging iedereen bij de kaart staan waarvan ze dacht dat die bij haar hoorde. De zwemmende dames omdat ik zwem met Eva en Anneke, (nou ja, zij zwemmen 2x per week en ik zwem af en toe ook eens mee) de schoenen voor Liesbeth want zij is schoenengek (en echt iedere schoenenwinkel moeten we altijd in hè, ie-de-re schoenenwinkel!), de kaart van een schilderij van Ton Schulten voor Armande want zij houdt erg van zijn werk (allemaal te vinden in Ootmarsum), de kaart met tekst voor Fanny want zij is gek van kleding (en ziet er altijd top uit), het poesjesschilderij voor Marijke want zij heeft een schilderij van dezelfde schilder, die met de krant voor Margot want zij leest 5 kranten per dag (ja echt), de body builder voor Margje voor de rebound en de woondingen voor Joyce omdat wij altijd gaan woonwinkelen.

 Het hoogtepunt van de avond is altijd het gesprek wat we met zijn allen hebben. Aan een lange tafel praat je uiteraard met de mensen die in je buurt zitten, maar met het toetje of de koffie gaan we met zijn allen praten. Dat kwam zo; een aantal jaar geleden vond ik in een cadeauwinkel een doosje met kaartjes waar vragen op stonden. Heel leuk. Gesprekspartner heet het geloof ik. Ik had voor iedereen een kaartje uitgezocht en om de beurt gingen we ze beantwoorden. Dat was zó leuk dat ik besloot ieder jaar iets nieuws te verzinnen om samen te bespreken. Vorig jaar had ik de bucketlist gevraagd. Ken je waarschijnlijk wel van die film. Wat zou je nog willen doen voordat je dood gaat? Een ander jaar had ik iedereen van te voren een liedje laten opsturen waar ze een bepaalde herinnering bij hadden en dat was héél leuk. Eerst vertelden ze over het liedje en dan speelde ik het af. Er waren grappige verhalen, maar ook ontroerende en verdrietige. Dit jaar had ik iedereen gevraagd te vertellen waar ze inspiratie van krijgen en dit was ook weer zo interessant om te horen. We zijn het er allemaal over eens dat we er een enorm verbonden gevoel van krijgen zo aan tafel te zitten praten met zijn allen. En je moet bedenken dat het allemaal mijn vriendinnen zijn, maar ze zijn geen vriendinnen van elkaar, afgezien van een paar. Om dan toch zo'n bijzondere sfeer te krijgen is zó heerlijk! Hier zie je ze zitten, een foto vanuit de tuin genomen. We waren met zijn tienen.

In de voortuin werden ze verwelkomd door lichtjes.

En hier is het feestvarken dan. Dit is halverwege de avond en mijn lenzen en hakken waren al uit. Pfff.....lekker zeg.....
Ik moet ook nog zeggen dat ik zo'n feestje niet zonder de hulp van Steve zou kunnen geven hoor, want hij doet héél veel. Boodschappen, stofzuigen, wc's schoonmaken, drankjes inschenken en als we aan tafel gaan gaat hij naar boven. Ah...lief hè?

  Nu heb ik nog al die ballonnen die op deze stoel liggen te liggen. Ik vind het zó zonde om ze weg te doen want ze zijn zo leuk! Maar ja........dit is ook een beetje raar natuurlijk...een stoel met ballonnen als je 56 bent.....ze worden wel iedere dag een beetje kleiner trouwens, dus misschien verdwijnen ze vanzelf......?